تاریخ به ما این 2 رویداد را هم می گوید:
- معجزه بزرگان.
- نوعی از اتفاقات بزرگ دینی .
به وسیله این دو دسته از رویداد های تاریخی، تبیین هایی به نفع حقانیت دین و روند تاریخی آن گرفته می شود.
در دسته اول بعضی از آنها از نظرهای دینی و تاریخی وغیره ، قابل استناد نیستند.
بعضی دیگرشان هم فقط در زمان خودشان رخ داده اند و ظاهرا چیزی شبیه آنها هرگز اتفاق نیفتاده است.
جدای از این برخی ها استنادهای علمی را دلیلی برای نپذیرفتن معجزات می آورند.
این شکل از روایت های تاریخی، به انسان امروز حق می دهد که در شکل روایت آنها و واقیت ماجرا تردید کند. چرا که قانونی نمی یابیم که وقوق آنها را فقط برای آن دوران حکم کند.
بخصوص که روایت های تاریخی زمان کهن در مقایسه با واقعیات کشف شده ای که امروزه از آن موضوع ها داریم - برای نمونه داستان خلقت انسان از دیدگاه ادیان و از دیدگاه علوم تجربی - ، از نظر درجه اعتبار بد سابقه شان کرده.
چرا که عواملی از جمله قدرت رسانه آن دوران و دانش و آگاهی کم و همچنین تغییر سریع باورهای اجتماعی-سیاسی مردم، نبود قدرت های گروهی بجز حکومت در بعضی از دوره ها و ... باعث می شد که واقعیات ناقص، نادرست و تحریف شده یا مبالغه آمیز منتشر و به همان شکل برای همیشه در تاریخ ثبت شود. یا حتی گاهی ثبت هم نشده.
همه اینها در واقع یک پیشنهادی است برای کمک به نگاهی دوباره و بی غرض به رویدادهای تاریخی. و شاید نتایج احتمالی بخواهیم از آنها بگیریم.
