تاریخ به ما این 2 رویداد را هم می گوید:
- معجزه بزرگان.
- نوعی از اتفاقات بزرگ دینی .
به وسیله این دو دسته از رویداد های تاریخی، تبیین هایی به نفع حقانیت دین و روند تاریخی آن گرفته می شود.
در دسته اول بعضی از آنها از نظرهای دینی و تاریخی وغیره ، قابل استناد نیستند.
بعضی دیگرشان هم فقط در زمان خودشان رخ داده اند و ظاهرا چیزی شبیه آنها هرگز اتفاق نیفتاده است.
جدای از این برخی ها استنادهای علمی را دلیلی برای نپذیرفتن معجزات می آورند.
این شکل از روایت های تاریخی، به انسان امروز حق می دهد که در شکل روایت آنها و واقیت ماجرا تردید کند. چرا که قانونی نمی یابیم که وقوق آنها را فقط برای آن دوران حکم کند.
بخصوص که روایت های تاریخی زمان کهن در مقایسه با واقعیات کشف شده ای که امروزه از آن موضوع ها داریم - برای نمونه داستان خلقت انسان از دیدگاه ادیان و از دیدگاه علوم تجربی - ، از نظر درجه اعتبار بد سابقه شان کرده.
چرا که عواملی از جمله قدرت رسانه آن دوران و دانش و آگاهی کم و همچنین تغییر سریع باورهای اجتماعی-سیاسی مردم، نبود قدرت های گروهی بجز حکومت در بعضی از دوره ها و ... باعث می شد که واقعیات ناقص، نادرست و تحریف شده یا مبالغه آمیز منتشر و به همان شکل برای همیشه در تاریخ ثبت شود. یا حتی گاهی ثبت هم نشده.
همه اینها در واقع یک پیشنهادی است برای کمک به نگاهی دوباره و بی غرض به رویدادهای تاریخی. و شاید نتایج احتمالی بخواهیم از آنها بگیریم.
سوفیا از اعضای بلاگ هستمندی هستم
پاسخحذفاز کامنت و حسن نظرتان بسیار سپاسگذارم
به تجربه دریافتم که اهالی فیزیک دغدغه های عمیق فلسفی دارند و باید بگویم"فلسفه یعنی رنج" اما این جام بلا بر شما و دوستاران فلسفه نوش باد !چرا که از میان طریق حقیقت و آرامش دومین را برگزیدید.
باید عرض کنم که شما هم خوب می نویسی و من برای مدتی در بلاگتان توقف کردم.
بزرگی می گوید برای دروغ بودن تاریخ کافیست یک نفر دروغ بگوید..
اینجا هم بلاگ شخصی من است
http//:andisheye-azad.mihanblog.com
همای اوج سعادت به دام ما افتد/اگر تو را گذری بر مقام ما افتد..
شاد شدم.شاد باشید!